بررسی تأثیر چندین علف‌کش بر کنترل علف‌های‌هرز و عملکرد زیره سبز (Cuminum cyminum L)

این آزمایش، به ‏منظور ارزیابی اثر علف‌کش‌های پیشکاشت تریفلورالین (نام تجاری: ترفلان) 48 درصد ای سی، اتال‎فلورالین (نام تجاری: سونالان) 3/33 درصد ای سی، علف‌کش‌های پیش‎رویشی اگزادیازون (نام تجاری: رونستار) 25 درصد ای سی و 12 درصد اس ا، سیمازین (نام تجاری: پرینسب) 4 ال و پرومترین (نام تجاری: گزاگارد) 80 درصد پودر وتابل و علف‌کش‌ پس‌رویشی لینورون (نام تجاری: آفالن) 50 درصد پودر وتابل و 45 درصد درصد اس ال، بر کنترل علف‌های‌هرز و عملکرد و اجزای عملکرد دانه و نیز، عملکرد و بازده اسانس زیره سبز، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. پنج گونه علف‌هرز غالب شامل سلمه تره (Chenopodium album)، شاه‎تره (Fumaria officinalis)، هفت ‎بند (Polygonum avicular)، جو‎ موشی (Hordeum murinum) و گندم خودرو (Triticum aestivum) مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین تیمارهای مختلف علف‌کش روی تراکم و وزن خشک هر گونه و کل علف‌های‌هرز وجود داشت. تمام علف‌کش‌های مورد بررسی، تراکم کل علف‌های‌هرز را به‎طور معنی‌داری نسبت به شاهد بدون کنترل علف‏هرز کاهش دادند. نقش تیمارها در کاهش تراکم علف‌های هرز به ترتیب عبارت بود از وجین> اتال‎فلورالین> اگزادیازون> تریفلورالین= لینورون= سیمازین> پرومترین. بیشترین و کمترین وزن خشک زیست توده علف‌های‌هرز به ‌ترتیب مربوط به تیمار عدم کاربرد علف‌کش‌ها و تیمار شاهد وجین بود. در بین تیمارهای مختلف علف‌کش‌ها، اتال‎فلورالین و اگزادیازون، به ترتیب با 40/97 و 31/84 درصد نسبت به تیمار عدم کابرد علف‌کش‌، بیش‌ترین کاهش را در وزن خشک علف‌های‌هرز به خود اخصاص دادند. نتایج بیانگر اختلاف معنی‌داری میان تیمارهای مختلف علف‌کش، از لحاظ تأثیر بر تراکم، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد و بازده اسانس زیره سبز بود. بیشترین و کمترین عملکرد دانه و عملکرد اسانس زیره سبز، به‌ ترتیب مربوط به تیمار شاهد وجین علف‏هرز و عدم وجین بود. مصرف اتال‎فلورالین بعد از تیمار وجین، از بیشترین عملکرد دانه و عملکرد اسانس برخوردار بود.